TURKUAZ GÜNLER

 

 

Uçsuz bucaksız yaşamaktayım 

Yüreğim 

Ne bir başlangıç verebilirim sana 

Ne de bir son 

Yüzüme usul usul vuran 

Başlangıcını hatırlamaya yüz tutmuş 

Bir sonsuzluğun ilk esintisi sadece 

 

Uçsuz bucaksız yaşamaktayım 

Yüreğim 

Ne bir başlangıç verebilirim sana 

Ne de bir son 

Avucumda sıkı sıkı tuttuğum 

Bir başka dünyaya ait kelimelerin ilk harfleridir 

Mavi sevdiğim renk 

Avuçlarımdan uçup giderken bu harfler 

Akan gözyaşlarımın rengi de mavidir 

 

Uçsuz bucaksız yaşamaktayım 

Yüreğim

Ne bir başlangıç verebilirim sana 

Ne de bir son 

Gözlerime gölgesi vuran 

Göz değmemiş rüyaların resmidir 

Fırça darbelerinin sesiyle uyandığım o sabahlar 

Ömür defterinin arasına gizlenmiş ayraçlar gibidir 

 

Uçsuz bucaksız yaşamaktayım 

Yüreğim

Ne bir başlangıç verebilirim sana 

Ne de bir son 

Kulağıma usul usul fısıldanan 

Susuzluğumu hatırlatan ezel pınarının sesi sadece 

Bu pınarın başında geçen anlar 

Sudaki aksini arar hep dünya denizlerinde 

Burada verilen sözler 

Gümüş sukutlarla süsler dünya günlüğünü 

Saatlerin omzunda ağlayan zaman 

Bu pınarın suyuyla yıkar yüzünü 

 

Uçsuz bucaksız yaşamaktayım 

Yüreğim

Ne bir başlangıç verebilirim sana 

Ne de bir son 

Gözlerimin önünden bir an olsun gitmeyen 

Gökyüzüne bakan duaların resmidir 

Yaşayarak edinilmiş bilgiler sahihdir 

Büyük dualar etmek bedel ister 

Rabbim 

Büyük hayatlar isteyenlerin olsun 

Bana sonsuzluğu ver 

 

Uçsuz bucaksız yaşamaktayım 

Yüreğim 

Ne bir başlangıç verebilirim sana 

Ne de bir son 

Dizlerimin önüne kıvrılan 

Saçları ağarmaya başlamış acılardır 

Şimdi ben acılara tek tek teşekkür ederek 

Kuşlarla birlikte  şarkılar söyleyerek 

Geçip gitmek istiyorum zaman tünelinden 

 

 

                                                                       Ah siyah örtülü turkuaz günler 

                                                                       Gün değilmiş ki başka günler 

                                                                       Gül, Maksut, Kalp 

                                                                       Toprak, son ve ilk… 

 

 Vildan Şimşek