HAYAT GEMİSİ

Her hayat gemisi, dünya denizinin dalgaları ile savaşır. Bu dalgalar, tevekkülün rengiyle boyanmadıkça içimizdeki sular asla durulmaz. İçimdeki suların durulmadığı bir anda, sahilde kumdan kaleler yaparak oyalanırken, kendimi denizde hızla yol alan bir gemide buldum…

Uzun yolculuklardan sonra anladım ki; huzur kıyısız ve derinmiş. Tevekkül kayığına binip, kürekleri çekenler ulaşırmış, kıyısız denizlere. İnsan kıyısız denizlere talipse, sabretmeliymiş fırtınaya, dalgalara, sudaki çakıl taşlarına ve zamana… Bana bunları, mana denizinden yükselen dalga sesleri fısıldadı. Bana bunları, içimdeki suların durulmadığı o anlar öğretti…  Yaşayarak edinilmiş bilgiler kalbe işlenir. İyi ki; içimdeki suların durulmadığı anlar olmuş. İyi ki o gemiye ben de binmişim…

Yolda kalanlar, başladığı yere geri dönenler, yeniden yola çıkanlar var. Vardım zannedip, hiç gidemeyenler var… Ey kalbim, ulaşmak nasip olur mu kıyısız denizlere?

GEMİDEYİM (2005)

Gemideyim
Karanlık bastırıyor gitgide karanlık sulara
Gece yıldızdan yoksun
Gökyüzü bir zamanlar servet sahibi olmanın
Haklı gururuyla baksa da aşağıya
Haksız bir kibirle karşılıyor onu yeryüzü
Gemi ışıktan yoksun
Elimde bir mum
Gemiye tutuyorum
Geminin güvertesi ve yüzümün gölgesi aynı anda yol alıyor
Gemi insandan yoksun

Gemideyim
Bir hayal olsa gerek
Yönünü kaybetmiş bir gemide
Yönünü bulmaya çalışmak
İnsanlarsa hayalden yoksun
Elimde bir mum
Mum bitmemesi gerektiğini anlamış ki
Son nefesini vermemek için yutkunmamayı öğreniyor
Oysa nesneler ölümden yoksun

Gemideyim
Karanlık bastırıyor gitgide karanlık sulara
Gemiye karanlığı öğretiyorum
İçinde büyümek gerekli karanlığın onu öğrenmek için
Oysa gemi bundan yoksun
Yalnızlık bastırıyor gitgide zaten yalnız olanlara
Gemiye yalnızlığı öğretiyorum
İçinde büyümek gerekli yalnızlığın
Onu öğrenmek için
Oysa gemi bundan yoksun...